Oturuyordum bir bank üstünde.
Rüzgar bir koku getirdi bana.
Tanrım bu ne, bu hangi çiçekti?
Kalktım, aradım bütün gücümle.
Mandalina ağacının çiçekleriydi.
Bu kadar mı güzel kokardı.
Sarıldım bütün bedenimle.
Doyana kadar kokladım.
Günler bitti,
Ben o ağacın altından ayrılamadım.
1 yorum:
Sevgili Zeynep,
Doğa adeta onu fark etmemiz için elinden geleni yapıyor bizlere...seni çağıran o harika güzellik ve o miss koku!..keşif yolculuğunda sana adresi göstermiş bir de üstelik ilham dolu dizeleride sana armağan etmiş:))yüreğine ve kalemine sağlık..
yeni tema resmin de çok hoş üstelik dizelerinle de örtüşmüş..
Yorum Gönder