14 Ocak 2013 Pazartesi

Zaman



Güneş penceremden girince, içim açıldı; erken kalktığım bir gün.
Güne erken başlamanın yararları söylenir dururda, insanoğlu gene de kalkamaz.
Zorlanmadan kalkanlar sayısı, ne kadardır acaba?

Zaman beklemiyor. Doyaraktan yaşamak nasıl olmalı? kendime soruyorum;
Sıralayayım bakalım; neler öğrenmişim.
Sevdiğin şeyleri ve işleri yap,
oku,
gez,
olanı olduğu gibi kabul et,
vs. vs.
Sosyal medya, bu tür öğütlerle dolmuş taşmış.
Da, yapabiliyor muyuz?
Maddi manevi güç oranında kısmen,…. mi?

Şu dizeler çağrışım yaptı ruhumda, ne kadar uyarsa satırlarıma,
“Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür Ve bir orman gibi kardeşçesine.”

3 yorum:

ali zafer sapci dedi ki...

Teşekkürler,
bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine.
Bu davet bizim.

Esin Bozdemir dedi ki...

Günler çok kısa hemen akşam oluyor!..ben de aynı dertten muzdaripim...zamanın hızına yetişemiyorum!..Bir gün öyle bir gün böyle!Hepimiz aynı teknenin içinde -kardeşçe-yaşayıp gidiyoruz arkadaşım..sevgilerimle, iyi haftalar dilerim..

lale dedi ki...

güzel geçsin zaman..Hayat içimizden aksın,yanımızdan bizden habersiz geçip gitmesin.