Yana Yana

Kaç aydır Fethiye’deyim, gün geçmiyor ki, helikopter sesi duymayayım.
“Yine yangın var” diyorum, balkona çıkıp bakıyorum, yanılmış olmayı dileyerek.
Ne yazık ki hep su tankı taşıyan helikopter görüyorum.
Yana yana ormanlarımız tükenecek. Sonu gelmiyor, yaz başlar başlamaz ormanlarda yanmaya başlıyor. Her sene hep aynı.
Parelelinde cehalette katlanarak sürüyor. Okullarımız içler acısı, hangi çocuk sevgi ile beslenen eğitim alıyor. Yüzde kaçı ağaç aşkını,  doğa aşkını biliyor?

 Güneş yakarken kilometrelerce ağaç gölgesinde yürümenin dayanılmaz hafifliğini düşünün. Tüm yollar ve kaldırımlar ağaçlarla taçlanmışsa.

Ben inanmıyorum ormanların kendiliğinden yandığına.
Doğa kendini neden yaksın? Az bir istisnaları, bir kenara koyacak olursak.
Cahili ve toprağını sevmeyeni, en bol olan ülkeyiz ne yazık ki.