1 Haziran 2019 Cumartesi

Nefes

Hep aynı yer, hep aynı hal, sıkıyor insanı çoğu zaman.
“Tebdili mekanda ferahlık vardır”. Ben de uzaklaştım, betonlar
aleminden, güzel İzmir’in mütevazi Dikili’sine. 
Ferahladım. Dileğim, bu durumun oldukça uzun sürmesi.

Kolay bir kış değildi. Üç ay boyunca hastalık yaşamam, hastalık korkusuna düşürdü beni. Tüm benliğim birlikte, hareket ediyordu; birbirine öylesine girift olmuştu ki, vasiyetimi dahi söylemiştim.
Yaşam kolay bırakmıyor insanı. Ben yeniden doğdum diyorum kendime.
Gripten kaptığım bir enfeksiyon 3 ay öksürükle beni yatağa yapıştırmışken, nihayetinde nefes darlığı ile baş başa bırakmıştı.
Kanuninin şu şiirindeki dize nede güzelmiş.
“Olmaya devlet, cihanda bir nefes sıhhat gibi.”

İyi bir doktor ve ilaçlar… Düzeldim…

Artık ne ince düşünüyorum, ne de her şeye yetişme endişesi yaşıyorum.
Herkes hayatını kendisi yaşar; ben de hayatımı kendim yaşıyorum. 
Bunu unutmak gafletine düştüğümü görmek, hayatı anlayamamış olmamı sorgulatıyor, şimdi bana……


1 yorum:

hüznün tadı dedi ki...

Geçmiş olsun. İyi bayramlar.